Myndhöggvarinn Guðmundur Einarsson hélt sig alla starfsævina við þá iðju að móta þrívíð verk.
Hann vakti ungur athygli fyrir sjö myndverk í stórhýsi Nathans og Olsens við Austurstræti í Reykjavík (fyrrum Reykjavíkurapóteki; nú hóteli).
Vinnulag myndhöggvarans nýttist honum við gerð stórra og smárra myndverka, jafnt brjóstmynda eða vangamynda sem minnismerkja með styttum í ríflega mannsstærð og einnig fyrirmynda að mörgum tugum framleiddra leirlistarverka Listvinahússins, af bæði mönnum og dýrum. Hann bjó líka til allmargar veggmyndir, innan- og utanhúss, jafnan í samvinnu við Guðjón Samúlesson, húsameistara ríkisins eins og embættið hét.
Mörg myndhöggvaraverkanna vann hann fyrst í leir, síðan í gifs eftir gerð eigin afsteypumóta af leirfyrirmyndinni og loks í stein (oft blöndu marmasalla og sements en notaði líka muldar, íslenskar steintegundir eins og kvarts og rauðan jaspís). Nokkrar höggmyndir hjó hann í grástein eða marmara. Eirstyttur hans voru unnar í Danmörk eftir gifsmyndum.
Styttur Guðmundar, úr eir eða steini, er að finna víða um land og höfuð Sibeliusar tónskálds er í Helsinki. Mörg fyrri verka Guðmundar, sum hoggin úr steini, eru ólík styttum af t.d. Skúla fógeta Magnússyni, sjómanni með kaðalhönk eða ungri stúlku með ljósker. Meðan mörg fyrri verkanna eru gædd sveigju og margræðni eru hin yngri mun kyrrari og með einföldum táknum sem teljast skilaboð um hlutverk viðkomandi. Sum verkanna voru umdeild, t.d. styttan af Skúla við Aðalstræti í höfuðborginni. Guðmundur bjó til fjórar gerðir hafmeyja til nota í gosbrunna og voru nokkrir þeirra búnir til í nýjum skrúðgörðum í bæjum utan Reykjavíkur. Sumar stytturnar eru nú horfnar en ein er í Reykjavík, í garði við fyrrum heimili listamannsins að Skólavörðustíg 43. Hann hlaut sérstaka viðurkenningu fyrir táknrænar styttur í tengslum við Ólympíuleikana í Helsinki 1952. Þær eru nú í Íþróttamiðstöðinni að Varmá í Mosfellsbæ.
The sculptor Guðmundur Einarsson worked as such for some four decades after
being noted for seven sculptures commissioned by the owners of a large building in downtown Reykjavík (now Apotek Hotel) and his subsequent studies in Denmark and Germany. His work encompasses side portraits, busts, larger-than-life sculptures and monuments, and a large number of sculptures (people and animals) that were turned into ceramics in his own family firm (Listvinahús). A number of reliefs and building ornaments (inside and outside) were assigned to him in cooperation with the Chief State Architect Guðjón Samúelsson.
Guðmundur created his sculptures in different ways. Some were chiseled out of blocks of basalt lava or marble. Many of the items were made in clay, for then to be cast in gypsum and finally in a blend of special cement and ground marble. He also used ground Icelandic, red jasper and white quartz. Statues cast in copper were made in Denmark.
Sculptures by Guðmundur Einarsson are found in Reykjavík and a number of Icelandic towns, as well as in Helsinki (a bust of Jean Sibelius). Some the former works have an air of movement and complexity but the younger ones of known persons or symbolic figures seem to be more rigid and their role often indicated by objects. A few sculptures received stern criticism, for example the statue of Skúli Magnússon, the founder of Reykjavík as a town - seen at the Aðalstræti street in downtown Reykjavík. Guðmundur made four versions of mermaids holding a fish, intended for fountains in a number of parks and private gardens in towns outside Reykjavík - one is at display in the private garden of the former home of the artist´s family at Skólavörðustígur 43 - close the the Hallgrímskirkja cathedral.
The artist was commended for two symbolic statues in context with the Olympic Games in Helsinki 1952 - now on display in the Varmá Sports Centre of Mosfellsbær.